Γράφει ο Πέτρος Ι. Νικολού, μαχόμενος Δικηγόρος Αθηνών, Νομική ΕΚΠΑ
Η πολιτική είναι μία μεγάλη μπίζνα. Κανείς δεν εμπλέκεται στον στίβο της δημοσίας σφαίρας, για να προσφέρει, να διακονήσει, να θυσιαστεί για ιδέες και οράματα. Αυτά τελειώσανε. Οι ρομαντικοί, οι αμετανόητοι ιδεαλιστές, δίνουν αγώνες μέσα στην κοινωνία, όχι σε κόμματα της μάσας και της αρμπαχτής, τα οποία μηχανεύονται πώς θα τρυπώσουν στο ανελέητο φαγοπότι του κυνοβολευτισμού. Η ελληνική κοινωνία μπορεί γενικά να αργεί να συνειδητοποιήσει τις απατηλές προθέσεις εκείνων που αυτοπροβάλλονται ως σωτήρες της, αλλά δεν μπορεί να συγχωρήσει εύκολα τον κυνικό εμπαιγμό που βγάζει μάτι και υποτιμά τη νοημοσύνη του μέσου Έλληνος. Μπορεί να είμαστε συνηθισμένοι στο να μάς φλομώνουν σ’ ένα κάρο ψέματα κάθε τρείς και λίγο οι λωποδύτες που διεκδικούν εκλόγιμες θέσεις και αξιώματα, μισθούς χιλιάδων ευρώ, αυτοκίνητα, γραφεία, κότερα και ελικόπτερα, πληρωμένα όλα από το δικό μας υστέρημα, αλλά όχι και στο να προσπαθούν να βγάλουν το άσπρο μαύρο σ’ ό,τι σχετίζεται με απλά οικονομικά.
Η θέαση των δηλώσεων περιουσιακής καταστάσεως έτους 2024 (χρήση 2023) των βο(υ)λευτών και ευρωβο(υ)λευτών ήρθε ασμένως -θα έλεγε τίς- να καταρρίψει εν ρυπή οφθαλμού τους πολύ όμορφους μύθους που περιβάλλουν σχετικά πρόσφατα παχύδερμα του πατριωτισμού, αδερφάτα του προοδευτισμού και βίζιτες πολυτελείας με σακάκια. Το να κονομάς φράγκα γραμμή, επειδή υπήρχαν κάποια κορόϊδα που σε τοποθέτησαν σε θώκους ευθύνης, για να πλουτίζεις ασυστόλως, δεν είναι και ιδιαίτερα μεμπτό, αν υποθέσει κανείς πως τα κορόϊδα που σε ψηφίζουν αντιλαμβάνονται ότι σε στέλνουν εν γνώσει τους σε μία αστείρευτη δεξαμενή χρήματος, για να γεμίσεις τσέπες πίνοντας στην υγειά τους. Το να επιχειρείς, όμως, να αποκρύψεις εισοδήματα, να αποσιωπήσεις καταθέσεις εκατομμυρίων, να κάνεις την πάπια για ακίνητα φιλέτα και να αρνηθείς θυρίδες, οχήματα και μετοχές, υποδυόμενος τον φτωχούλη του Θεού, σε σέρνει σ’ ένα αμείλικτο δίλημμα: ή λές την αλήθεια στον κόσμο, ότι προχώρησες σε ψευδείς δηλώσεις, επωμιζόμενος τις συνέπειες τόσο του νόμου όσο και της κοινωνικής κατακραυγής, ή απολογείσαι με νέα ψέματα, επενδύοντας στην αφελότητα των ευπίστων. Αιρετά κοπρόσκυλα από την εποχή των δεινοσαύρων που έχουν χτίσει απύθμενες περιουσίες απλά και μόνο υπάρχοντας μέσα στο ναό της μασονίας και θρασείς influncers που χρηματοδοτούμενοι από το καθεστώς μάς ειρωνεύονται ότι κάνουν προεκλογικές εκστρατείες με τη σύνταξη του παππού τους συνθέτουν τον χάρτη των λαμογιών που επιπλέουν στην επιφάνεια του πολιτικού υπονόμου, όζοντας υποκρισία και απάτη. Θέλει πολύ μεγάλο θράσος να μιλάς για θράσος απέναντι σ’ όποιον πολίτη σού ασκεί από δεδικαιολογημένη αγανάκτηση κριτική, όπως και έχει δικαίωμα να το κάνει, όταν αντικρίζει ότι τον περιγελάς μπροστά στα μούτρα του. Ως δημόσιο πρόσωπο οφείλεις να δίνεις αναλυτικές και πειστικές εξηγήσεις στην κοινή γνώμη για το πόσα βγάζεις, από πού τα βγάζεις και πού τα ξοδεύεις. Δεν μπορείς να επικαλείσαι καμμία ζωούλα σου και καμμία ιδιωτικότητά σου. Αυτά παύουν οριστικά όταν αποφασίσεις να ασκήσεις δημόσιο λειτούργημα για το εθνικό συμφέρον, αν όντως πιστεύεις σ’ αυτό όπως διατείνεσαι. Δεν μπορείς να θησαυρίζεις άμετρα, απροσδιόριστα και ακατάπαυστα και να υπολαμβάνεις ιταμώς ότι κανείς δεν θα σε ελέγξει, κανείς δεν θα σε κυνηγήσει, σε κανένα δεν θα λογοδοτήσεις. Σε μία ηθική στάθμιση, είναι χίλιες φόρες εντιμότερος ο βουλευτής που οικοδομεί παλάτια στη Γλυφάδα και την Κηφισιά με τα λεφτά της πλέμπας και τα δηλώνει με ειλικρίνεια από το καθίζημα που παριστάνει τον πένητα χωρίς τσίπα και κλαίγεται ότι κατοικεί σε συγγενικά σπίτια, μετακινείται με τις συγκοινωνίες και τρώει καθημερινά βρεγμένο ψωμί μπαγιάτικο με ελιές θρούμπες, και άντε στην καλύτερη καμμία Κυριακή μακαρόνια ορφανά. Το ότι τα μεγάλα κόμματα εξουσίας χρωστάνε της Μιχαλούς, με στρατηγικά απλήρωτα δάνεια εκατομμυρίων που δεν εξυπηρετούν κατόπιν βρώμικων συμφωνιών με τις τράπεζες, δεν αποτελεί καμμία δικαιολογία για κανένα εκτός αυτών λιπαρό αρχικοπρίτη και καμμία πόρνη της τηλοψίας, ώστε να μην ασχολούμαστε με τα δικά τους περιουσιακά στοιχεία και τι από όλα αυτά πραγματικά δηλώνουν.
Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός, αλλά ο χρυσός, επειδή λάμπει, δεν μπορεί να κρυφτεί, κύριοι και κυρίες των πολιτικών χαμαιτυπείων που έχετε χάσει κάθε αξιοπρέπεια εξομοιούμενοι απολύτως με αυτούς που υβρίζετε. Ευτυχώς που κατά διαστήματα οι αντιφάσεις όλων αυτών των εκδιδομένων αγυρτών της δημοσίας αλητείας σκάνε με φόρα σαν τα αμάξια των αυτοκτονούντων πάνω σε τοίχο και συντρίβουν όλους όσοι πίστευαν ότι θα χτίσουν καριέρες πάνω στην κοροϊδία των οπαδών τους. Όπως έχουμε ξαναγράψει, χρειάζεται να ακονιστεί η καχυποψία των Ελλήνων απέναντι κυρίως στα φυντάνια της πολιτικής σαπίλας που θεωρούν ότι βρίσκουν χώρο να αναπτυχθούν, χωρίς να έχουν κολλήσει ένα ένσημο, να έχουν εργαστεί αληθινά μία ώρα και να έχουν ιδρώσει στα πεζοδρόμια των διεκδικήσεων. Δεν μπορείς να αφουγκράζεσαι τα προβλήματα αυτού του λαού αν δεν έχεις νοιώσει τις δυσκολίες του και τα πάθη του. Η έπαρση, η υπερηφάνεια και η αλαζονεία των νεοπλούτων θα είναι πάντα ισχυρό σημείον, για να αποφεύγουμε κάθε ελεεινό ανάστημα που απαιτεί να τον λατρεύουμε ως ηγέτη με τα δικά μας λεφτά.
